Paola Nutini, iskoc bir sarkici, yari italyan sanirsam. Cok guzel sarkilari var. Duygularini paramparca edebilir, icindeki acilari disari vurabilir. Ya da aradigin huzuru bulmani saglayabilir. En cok sevdigim sarkisinda diyor ki;
Yukselmek icin, Asktan yukari, Nefretten yukari, Hizlica aklimiz haline gelen bu demir gokyuzunde, Korkudan yukari ve ozgurlukten iceri
Kim yazar bu sozleri? Kim bu kadar guzel tanimlar hayat gayemizi.. Dinlemeniz icin sarkiyi asagiya birakiyor ve yazima devam ediyorum.
Bu sarkida en cok begendigim kisim ise Charlie Chaplin’in “The Great Dictator” filmindeki o muhtesem konusmasinin oldugu kisim. Buraya yazma geregi duymuyorum, dinlerken sozleri acin ve o muhtesem konusmayi dinleyin. Bizler makine degiliz, bizler guclu olmasi gerekeniz, bizler ozgurlugu ve guzelligi goreniz, yasayaniz. Bizler insaniz. Hata yapmamiz gerekli. Yoksa bir makineden ne farkimiz kalir?
Korkularimizi yendikce ozguruz. Bu kadar net. Korkularimizi yendikce ozguruz. Hayata tutunabilmek icin, genlerimizle bize miras kalan o korkulari, cekingenligi atmaliyiz. Atabildim mi? Hayir. Hala korkularimin cogu icimde bagiriyor, kafamin icinde isteklerim ve korkularimin amansiz savasi devam ediyor. Sigarami icerken veya yatagima uzandigimda, nefes alirken ve gokyuzunu izlerken korkularimin ve isteklerimin o amansiz, bitmek bilmeyen savasi devam ediyor ve bir sonraki kararirimi belirliyor.
Gencken pisman oldugumuz seylerle ilgili cok guzel bir soz okumustum. Diyordu ki “Torunlariniza anlatacaginiz anilariniz olmamasindan daha kotu olan birsey varsa o da anlatamayacaginiz anilarinizin olmamasidir.” Bu soz ustune cok dusundum. Cok basit bir anlatimla bu yaslarim icin aldigim en guzel nasihatti sanirim. Sirlarim yoksa beni ben yapan ne kalir geriye.. Torunlarima anlatamayacagim sirlarim ve yasanmisliklarim aslinda beni ben yapan. Onlara anlattiklarim zaten benim ozelimden cikmis olacak ve tecrube olarak onlara aktarilacak. Oysa sakladiklarim bu dunyadan silindigimde, hucrelerim topraga gubre olarak karistiginda benimle birlikte yok olacak. Iste sonsuzluga asil onlarla gidecegim. Sirlarimla.
Kisa bir sure once bir grup insanla tanistim. Once kendileri sonra insanlik icin birseyler yapmaya calisan bir grup akli basinda adam, butun gayeleri mutlak dogruya ulasmak, daha iyi bir insan olmak veya sadece insan olmak. Bunun icin bilgilerini, gorgulerini paylasiyorlar ve kolektivizmi olusturuyorlar. Sonra da beni dusunduruyorlar. Ben sadece insanim. Aptal olabilirim, kor olabilirim, yanlis dusunuyor olabilirim. Bunlarin hicbiri beni suclu yapmaz. Sansim yaver gider veya butun sanslarimi tuketirim. Genede yasamaya devam ederim. Sozlerini anlamiyorsaniz acip takip etmenizi onerdigim bugunun son sarkisinida asagiya birakiyorum. Unutmayalim, bizler sadece insaniz ve kusurluyuz.